Mistrz Ceremonii

sobota, 2 lutego 2013

Mistrz Ceremonii

Ślub humanistyczny wymaga nie tylko szczególnego usposobienia pary, ale także odpowiedniego koordynatora – osoby, która prowadząc ceremonię jest w pełni świadoma wagi danej chwili. Mistrzem Ceremonii może być człowiek o szerokim światopoglądzie, który wspólnie z zakochanymi stworzy charakter wydarzenia – dobierając słowa przysięgi i ich wagę, dbając o nastrój panujący wśród gości.

Powyższa fotografia została zrobiona na ślubie humanistycznym Emilii i Mariusza, którzy po roku wspólnego życia postanowili wyznać sobie miłość w gronie najbliższych. Mistrzem Ceremonii była Joanna Humerczyk, która jako doświadczona konsultantka ślubna zadbała o atmosferę tamtej chwili. Młodzi pokonali dzielące ich kilometry i przepełnieni wzajemną adoracją tworzą wspólne, szczęśliwe życie.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Joanna Humerczyk

Poszukuję inspiracji zarówno we współczesnej kulturze, jak i chętnie sięgam do wieków minionych, obfitych w nietypowe pomysły. Jestem studentką Filologii Polskiej na UAM, a pasja do literatury sprawia, że każda ceremonia jest przeze mnie starannie przygotowywana, a pomysły wypływają ze znajomości przeróżnych sytuacji, jakie stwarza nam sztuka. Od wielu lat fascynuję się Szekspirem i z wielką przyjemnością cytuję go podczas ceremonii. Jestem również asystentką Burmistrz Miasta Lubonia, dzięki czemu nieustannie rozwijam swoje zdolności organizacyjne, a codzienna praca obfituje w kreatywne projekty, które poszerzają moje horyzonty.

Szymon Wieczorek

Jestem studentem Filologii Polskiej na UAM. Od zawsze wykonuję różne aktywności związane z pracą głosem, podobne są też moje zainteresowania: muzyka, lektorstwo, stand-up. Prowadzenie ślubów, wymagające dobrej emisji głosu i dykcji, jest dla mnie wyzwaniem i źródłem satysfakcji. Ślub fascynuje mnie jako akt performatywny, trudno też nie poddać się jego magii. Interesuję się oczywiście literaturą, oraz jej teorią. Zajmują mnie sytuacje, w których produktowi przemysłu rozrywkowego udaje się być zarazem prawdziwą sztuką. W takim połączeniu upatruję szansy dla przetrwania sztuki w czasach, kiedy ludzie nie mają już z nią kontaktu.